Bevallingsverhaal van mijn eerste kindje

Inmiddels is het al bijna 8 jaar geleden maar ik herinner me het nog als de dag van gisteren; de geboorte van mijn eerste kindje! De zwangerschap verliep absoluut niet soepel en op een dag werd ik naar het ziekenhuis gestuurd waar al snel duidelijk werd dat ik een zwangerschapsvergiftiging had. Dus naar huis om spullen te halen want een dag later moest ik worden ingeleid. Vandaag vertel ik jullie mijn bevallingsverhaal.

Alles dicht?

39 weken en 6 dagen ver was ik op de dag dat het zou het gebeuren. Het kindje is “klaar” dus laat maar komen. Mama was er al heel lang klaar mee en helemaal op. Dus prima toch? Ik werd ’s ochtends ingeleid met een gel.  Er was nog geen opening en er werd me doodleuk verteld dat het inleiden maximaal 3 dagen kan duren en dat er twee keer op een dag gel in zou worden gebracht.

We dansen de tango!

Rond de middag had ik vage zeurende pijn maar erkende het niet als weeën, toch was zitten, liggen, staan geen pretje! Uh je raad het nooit ik ging rondjes om mezelf heen lopen en dansen. Wat anders was gewoon niet prettig en geloof me, de zwangerschapscursus heeft niet veel geholpen om mezelf te tot rust te brengen. Ik kreeg een slecht humeur en zei tegen de arts dat ze morgen maar verder moesten gaan met inleiden want ik had hier echt geen zin aan.

Pijn, pijn, pijn, toch weeën?

In de middag rond een uur of twee kreeg ik het eerste onderzoek. Jullie weten  hoe dat gaat met die handschoentjes uiteraard 😉 Á fijn, we zijn begonnen. Inmiddels deed het meer pijn maar dat had dus een goede reden, de weeën waren volop aanwezig en ik had 2 centimeter. We gaan nog even een paar uur door en rond een uur of 17.00 kwamen ze eten brengen dat ik heb geweigerd. Ik was misselijk en druk met die weeën , eten? hoe dan?

Ik voel me zo high

Ik heb meerdere malen om pijnbestrijding gevraagd, en ik ben echt geen pieperd, maar ik trok het echt niet meer. Uiteindelijk heb ik een Pethidine  injectie in mijn been gehad. De wereld draaide even voor twee uurtjes onder mijn voeten. Ik heb geen ervaring met drugs maar begrijp nu die verhalen dat mensen dan raar gaan praten en draaierig worden.

Hij komt, hij komt.. die lieve..

Of toch niet? We zijn aangekomen bij het laatste deel van de bevalling. 10 centimeter en persweeën. Wat is het moeilijk om deze weg te zuchten als het op commando moet. Na een lange tijd persen, lukte het alsmaar niet. Er werden elektroden aangebracht op het hoofdje van onze zoon omdat ze met de Ctg niets konden meten. Op een geven moment moest er maar snelheid inkomen want het duurde te lang.

Sterrenkijker

Tijdens het aanbrengen van de elektroden kwamen ze  erachter dat mijn zoon een sterrenkijker was. Hij lag er niet goed voor en was er een hulpmiddel nodig om hem op de wereld te zetten. Mijn man viel zowat flauw toen ze met de vacuümpomp aankwamen zetten, gelukkig was het met twee keer trekken en iemand die op mijn buik mee zat te drukken klaar.

En toen lag hij plotseling om 23.00 op mijn buik! Hebben we mooi geflikt of niet dan? 3425 gram en 52 cm Hollands welvaren! Wij zijn trots 🙂

geboortej

Oproep

Heb jij een bijzondere bevalling meegemaakt? Bijvoorbeeld een meerlingzwangerschap, een vroeggeboorte, een gentle sectio, in bad bevallen, op een vreemde plek bevallen, of heb je een ander bijzonder bevallingsverhaal en wil je deze ook op Volgmama delen? Voor een “bevallingsmarathon op Volgmama” volgende maand lijkt me het leuk om deze verhalen te plaatsen. Het mag uiteraard ook anoniem. Wil je mee doen? Stuur je verhaal met een foto naar [email protected]

7 thoughts on “Bevallingsverhaal van mijn eerste kindje

  1. Nou klinkt ook niet als een ‘droombevalling’. Was mijn eerste bevalling ook niet. Mijn zoontje werd geboren met schouderdystocie, ook best ellendig! Als ik de tijd heb stuur ik je het verhaal toe! 🙂

    1. Dan lijkt me een ruggenprik best prettig. Ik heb nog geen verdere aanmeldingen gehad, dan word het een kleine marathon 😉 Ik stuur je een mail als er meer interesse voor is want anders heeft het natuurlijk weinig zin.

Geef een reactie