Kraamzorg, de eerste én meteen de laatste keer!

In dit blog vertel ik jullie mijn ervaring met de kraamzorg. Het was voor ons in 2008 de eerste en ook de laatste keer! Ik vond het fijn om een kraamverzorgster in huis te hebben de eerste keer maar een volgende keer hoefde van mij echt niet.

Eerste kindje

Als je voor het eerst zwanger bent en gaat bevallen kun je je overal op internet of via cursussen inlichten over de komst van de baby en wat je zoal te verwachten staat. Logisch dat je dan ook kraamzorg aanvraagt zoals mij en vele anderen.

Mijn eerste zwangerschap werd ingeleid omdat ze er laat achterkwamen dat ik zwangerschapsvergiftiging  had. Ik liep al weken met klachten rond en voelde me niet serieus genomen. Ik kwam 30+ kilo aan, hield enorm veel vocht vast, zag sterretjes, had een hoge bloeddruk, was ziek en sliep geloof ik maar 2 uur op een dag. Een keer heb ik zelfs een aanval gehad waarin ik mij zo’n 4 minuten niet heb kunnen bewegen, dat was echt eng! Ik was helemaal op.  Ik ga nu niet een heel zwangerschaps- of bevallingsverhaal opschrijven (dat komt vast een ander keertje 😉 ). Maar vanwege deze complicaties had ik 2 á 3 dagen in het ziekenhuis moeten blijven na de geboorte hoorden we achteraf. Het ziekenhuis belde mijn verloskundige die meteen langskwam om mijn bloeddruk na te meten. Gelukkig was die aardig gezakt, als dit niet het geval was had ik weer terug gemoeten voor een opname in het ziekenhuis. Foutje door het ziekenhuis!

Welkom thuis

De volgende dag mochten we dus naar huis met zijn allen waar mijn ouders ons al op stonden te wachten. Het heeft wel een half uur geduurd voordat ik de auto uit kon klimmen en de trap op richting de slaapkamer. Man man wat een pijn had ik op dat moment.

Een uurtje later arriveerde de kraamverzorgster. Ik heb de eerste dagen bijna alleen maar op bed gelegen met mijn zoon in de kinderwagen naast mijn kant van het bed. De kraamverzorgster was echt superleuk en heeft ons goed verwend. Ze maakte flesjes klaar, legde ons nog eens uit hoe we onze zoon in bad moesten doen, draaide wasjes, en maakte de badkamer en het toilet schoon. We konden alles vragen wat we wilden en ze was altijd vrolijk.

Waarom dan de laatste keer?

Toen mijn zoontje bijna 2 werd was ik zwanger van ons tweede kindje. Ik wist natuurlijk al wat ons te wachten stond en wat een kraamverzorgster zoal doet. Mijn man was bij na elke bevalling een hele kraamweek thuis en ook ouders en schoonouders kwamen bijna dagelijks op bezoek die graag een handje wilden meehelpen.

Dit is één van de redenen waarom we hebben besloten om geen kraamzorg meer aan te vragen. De verloskundige komt ook thuis langs voor controles. En een babyweegschaal en thermometers hebben we natuurlijk zelf ook. Ik wilde verder een beetje rust in huis, dus naast de opa’s en oma’s en de verloskundige de eerste paar dagen verder geen bezoek.

En ik moet eerlijk zeggen ik heb de kraamzorg bij mijn andere kinderen helemaal niet gemist!

Hebben jullie kraamzorg aangevraagd?

8 thoughts on “Kraamzorg, de eerste én meteen de laatste keer!

  1. Bij de eerste geen kraamverzorgster gehad omdat Anne een week in het ziekenhuis heeft gelegen. Met de 2de wel een kraamverzorgster, heerlijk. Vooral omdat Wout veel krampen had. Bij de 3de ook welkom maar wel wat minder uur.

  2. Wat bijzonder dat jij er ook zo over denkt. Bij dochter nummer 2 heb ik maar de helft aan uren aangevraagd. Vond het de eerste keer prima, maar wilde niet de hele dag een vreemde om me heen. Veel familie en vrienden van ons vonden dat maar gek. Maar ik wist dat als ik makkelijke bevalling zou hebben, dat ik ook snel weer op de been zou zijn. Wat dus ook zo was. Dus ik had hele middagen voor mezelf met alleen de baby. Heerlijk vond ik dat!

Geef een reactie