Ik ben zwanger #Deel 1

Zoals jullie konden lezen in het artikel waarin ik mijzelf voorstel (Volgmama krijgt versterking) ben ik op dit moment 12 weken zwanger van onze tweede spruit. Een zwangerschap komt niet zomaar aanwaaien, vandaar dat ik jullie graag meeneem in de aanloop naar deze zwangerschap en de aankomende weken. Veel plezier!

In december 2015 zijn wij bij een zwangerschapsduur van bijna 6 weken het vruchtje verloren. Dit hadden wij nooit verwacht en dit brengt ook de nodige emoties met zich mee. Ik herinner mij deze periode als de donkerste periode van 2015. Ik voelde mij zo teleurgesteld, het gevoel alsof het mijn schuld was, mijn lichaam die mij in de steek liet en ik vond het zo oneerlijk. Naarmate de tijd verstreek begon ik er met goede vriendinnen over te praten. Toen pas besefte ik hoe vaak dit in zo’n vroeg stadium voor kwam. Bijna iedere vriendin kwam met een verhaal dat zij ook haar kindje is verloren of dit in haar directe omgeving heeft meegemaakt.

Toen ik het vruchtje verloor nam ik niet echt de tijd om het te verwerken, ik moest en zou direct opnieuw zwanger raken. Er zat een soort stem in mijn hoofd die constant tegen mij zei, als je nu niet zwanger raakt is het jouw schuld, er is waarschijnlijk iets mis met jou en jij zorgt er maar voor dat het lukt. Zo verstreken de maanden januari, februari en ook op 3 maart werd ik ook weer ongesteld, wat een teleurstelling keer op keer.

Toen in maart de rode duivels aanwezig waren ben ik me gaan beseffen hoe krankzinnig ik bezig was, ik was obsessief bezig om mezelf te bewijzen dat ik wel weer zwanger kon raken. Dit resulteerde alleen maar in teleurstellingen en dat heeft helaas ook effect gehad op ons gezin. Ik besloot toen dat we het anders gingen doen, ik zou het idee van zwanger worden loslaten in de hoop zo weer wat rust in mijn hoofd en gezin te krijgen. We hebben toen een vakantie geboekt naar een zonnige bestemming om zo weer rust te creëren in ons gezin, dit was voor mij meteen een goede houvast om niet met zwanger worden bezig te zijn want pril zwanger op vakantie leek mij op dat moment vreselijk.

Eind maart voel ik me anders dan normaal, ik ben wat misselijk en sneller geïrriteerd. In de week voor mijn ongesteldheid ben ik altijd sneller geïrriteerd en de misselijkheid kan wel komen door een aankomend buikgriepje. We zijn tenslotte helemaal niet bezig geweest om zwanger te raken deze maand. Dus Sandy kom op, doe realistisch en bereid je maar vast voor op duivels. Oké, in mijn hoofd klonk dit heel goed maar ergens voelde ik een soort van onrust. Die onrust vertelde mij dat ik maar eens een test moest kopen. Die zelfde middag stond ik in de drogisterij met een test in mijn hand, deze zou en moest met mij mee naar huis.

Volgens de berekeningen mocht ik gaan testen op 1 april, hoe bedenk je het he? Ik hoefde dus nog maar 4 nachten te slapen, nog maar een paar dagen mezelf beheersen voordat ik kon gaan testen. De volgende ochtend kon ik mezelf al niet beheersen, wetende dat dit veel te vroeg was voor een tweede streepje heb ik toch een test gedaan. Ik heb de test op de vensterbank gelegd zodat ik niet de hele tijd naar dat stomme ding zou blijven staren. Ondertussen heb ik voor mezelf een broodje gesmeerd en wat drinken in gedaan. Dit zet ik op tafel en ik doe alvast de televisie aan om even wakker te worden. Voordat ik mijn broodje op ga peuzelen loop ik naar de vensterbank in de keuken. Nog half slaperig kom ik bij de vensterbank aan, ik zie wat, ik knipper nog een paar keer met mijn ogen om de test goed te kunnen bekijken. Ja hoor, 2 strepen op de test.

Het eerste wat in mij opkomt, is de aankomende vakantie. Ojee, ik ga pril zwanger op vakantie of zal ik de vakantie gaan annuleren? Een paar minuten blijf ik staan, ik laat het tweede streepje goed op mij in werken. En ineens besef ik het, ik ben zwanger… IK BEN ZWANGER!!

Tot de volgende keer!

Liefs Sandy