verlatingsangst

Slaapproblemen en verlatingsangst. Ik ben zo moe, maar we gaan gewoon stug verder.

sssttt

Rust, reinheid en regelmaat. Mooi niet!

Onze dochter heeft geen vast slaapritme. Ze slaapt naar mijn idee erg weinig. Weet je wat? Ik ga het volgende week eens opschrijven, misschien valt het toch mee..

In de kraamweek heeft ze de meeste uren op een dag geslapen. Eenmaal thuis na vier dagen ziekenhuis, begon de ellende. En sliep ze steeds minder. Nou is het wel zo dat het ene kindje meer slaap nodig heeft dan de andere. En als je kindje verder goed te pas is lijkt me dat ook niet zo’n probleem.

Zes nachten in de week word ze 2 á 3 keer wakker. 1 nacht per week slaapt ze dus door. Ik haal haar dan uit bed en na het voeden slaapt ze gelukkig vaak verder. Soms val ik daarna niet zo snel in slaap en om 6 uur gaat hier doordeweeks de wekker.

Dus heb ik af en toe wallen onder mijn ogen van hier tot aan Tokio, dan weet je nu waarom!

 

Verlatingsangst?

Maar mijn dochter heeft geloof ik ook last van verlatingsangst. Ik hoef maar een stap te zetten of op te staan en haar aan te kijken en dan begint ze al met huilen. Het is zo erg dat ik haar overal mee naar toe moet nemen en dat ik al bijna een jaar niet een keer een avondje uit kan met mijn man of gewoon zelf even lekker een paar uurtjes weg zonder kind(eren). Ik heb dit bij mijn jongens nog nooit meegemaakt. Ze is niet te troosten.

We oefenen wel veel. Af en toe neemt mijn man haar even mee naar opa en oma en dan gaat het soms een half uurtje goed. En dan? Dan opeens beseft ze dat mama er niet meer is en zet ze het op huilen en niet een beetje ook.

Laten huilen? Geen optie.

Ze heeft wel eens anderhalf uur staan huilen omdat ik een afspraak bij een arts had. Mijn man heeft me nog staan bellen maar had mijn telefoon in de auto. Na de afspraak las ik een sms en 10 gemiste oproepen. Dit is alweer een tijd geleden maar nu gaat het nog steeds zo.

Het is ook niet een beetje huilen, maar erg veel en hard. Als het te lang duurt maakt ze er stikkende geluiden bij. Bovendien krijgt ze dan een rood hoofd en is haar hele lichaam bezweet.

Zodra ik haar op de arm neem is alles weer goed. Met haar 8500 gram gewicht is het best zwaar om haar de hele tijd op schoot of op de arm te hebben.

Kortom: ik ben gewoon heel moe! Maar we gaan stug door, met zorgen voor de kinderen, genieten van het leven, bloggen, en hopelijk een keer wat meer slaap. Ik droom over een paar uur me-time, een keer gezellig naar de bioscoop of een ander uitje met mijn man en dat soort dingen. Even weg zonder zorgen. Hopelijk worden deze dromen dit jaar een keer werkelijkheid.

Heb jij tips om van verlatingsangst af te komen?

9 thoughts on “Slaapproblemen en verlatingsangst. Ik ben zo moe, maar we gaan gewoon stug verder.

  1. Wat ontzettend lastig. Hier is het nooit zo heftig geweest, toen Jamie er wel last van had zorgde ik dat hij mij altijd kon horen op momenten dat ik de kamer uit liep of iets dergelijks, maar dat is wel een stuk lastiger als je buiten de deur een afspraak hebt.

  2. Mijn kleine mannetje had er ook last van. Wij hebben hem zoveel mogelijk gegeven wat hij nodig had toendertijd. Was extreem vermoeiend maar uiteindelijk is hij wel los gekomen van mij.
    Heel veel sterkte.

  3. Zo herkenbaar, ik kon alleen nog maar verzuchten in ben Moeeeeeder! Maar echt het gaat over. Hier warem de twee jongsten ruim 1,5 jaar toen ze ineens gingen doorslapen. Dat scheelde al zoveel. Ik kon nu tenminste elke nacht slapen. S middags ging ik nog wel eens samen met de op de bank slapen, dan had ik even rust en sliepen de kleintjes ook beter. Bij mij sliepen ze met een jaar ook hooguit 1,5 uur overdag. Ik vond het ook erg weinig. Sprak je moeders van wie het kind de hele middag sliep. En die waren ook niet blij, want ze konden nergens heen omdat kindlief sliep. Nog even volhouden, heel veel succes. Zodra ze goed kunnen lopen gaan ze echt de wereld verkennen en verder bij je vandaan.

  4. Pff ja wij zitten hier met een zoontje van 13 maanden met heel veel verlatingsangst. Hij zit aan mij geplakt. Komt (denk ik…. hoop ik) omdat hij veel last heeft van vier doorkomende kiezen en daardoor niet lekker in zijn vel zit.

  5. Zo erg als jij het beschrijft is het hier (gelukkig) nooit geweest, maar onze oudste heeft er langere tijd behoorlijk last van gehad. Ik kan me wel voorstellen dat je er verschrikkelijk moe van wordt en zou willen dat het eens anders werd!

    Ik heb niet zoveel tips wat dat betreft…

Geef een reactie