sterrenkinderen-blog

Voor Kiki, Puck, Vince, Jolan en alle sterrenkinderen

Iedereen kent wel een sterrenkindje.

Dit word denk ik een van m’n lastigste blogs.
Ik wilde heel graag wat schrijven over sterrenkindjes.
Ik heb een paar vriendinnen die een sterrenkindje hebben, helaas.
Ik merkte al snel dat er weinig over gesproken wordt. Er rust misschien wel een taboe op, of mensen zijn bang er over te spreken.
Het is natuurlijk ook een zwaar onderwerp en natuurlijk wil je het liefst niet hiermee worden geconfronteerd als je zelf gezonde kindjes hebt.
En je denkt altijd, dit gaat mij niet overkomen.
Ik denk dat zij eerst ook zo dachten. Tot dat vreselijke moment daar is, je grootste nachtmerrie of misschien wel erger.
Je kindje wordt ziek en overlijdt. Of misschien is je kindje niet ziek en overlijdt “zomaar”, hoe dan ook, het is een nachtmerrie.
Mijn vriendinnen praten juist graag over hun prachtige sterrenkindjes.
Want waarom niet? Zij zijn ook je kindje. Over je andere kinderen praat je per slot van rekening ook.
Ze willen er echt niet de hele dag over spreken, dat doe je ook niet over je andere kinderen, nou ja normaal gesproken dan.
Maar op bepaalde dagen of door bepaalde gebeurtenissen denken ze even net wat meer aan het sterrenkindje. En daar moet over gesproken worden, daar moeten foto’s van worden gezien. Enorm confronterend voor ouders die dit verlies niet kennen.
Elke keer weer zit ik met tranen als ze een foto delen. Wat een prachtige kindjes, en wat een mooie of bijzondere herinnering zit er achter zo’n foto.
Laten wij, ouders zonder sterrenkindjes, eens over ons ongemakkelijke gevoel heen stappen en praten over het sterrenkindje. Want wij zouden het ook niet fijn vinden als ons kindje genegeerd zou worden.
Stel vragen, luister oprecht, dat doet ze soms verdriet door het gemis, maar alles beter dan negeren en stilte rondom je mooie kindje. Mijn vriendin vertelde dat het gevoel in golven komt, soms hele hoge golven van gemis, soms hoge golven van geluk en soms kleine golfjes van weemoed. En het gemis wordt niet minder maar je leert ermee omgaan en je ziet de golven aankomen. Zodat je het kunt verwerken en ermee leert leven, ook voor je andere kinderen.
Zulke verhalen zetten mij weer met twee benen op de grond, waardoor ik me ook bedenk dat een goede uitvaartverzekering dus echt nodig is. Want stel het overkomt je wel, dan wil je het toch ook kunnen afsluiten zonder de zorgen of je wel genoeg geld hebt voor een begrafenis.
Maar wat mij nog het meeste doet is beseffen hoe gelukkig je moet zijn met je kinderen, al plak ik ze regelmatig graag achter het behang. Alles fijner en mooier dan het achter het behang plakken moeten missen.

One thought on “Voor Kiki, Puck, Vince, Jolan en alle sterrenkinderen

  1. Het lijkt toch nog een beetje een taboe onderwerp te zijn. Al merk ik dat wanneer je er zelf open over praat, je het ook van meer mensen hoort waarvan je het niet wist. Toch fijn om je verhaal te kunnen delen met mensen die je gevoel kennen.

Geef een reactie