Boodschappen doen met mijn peuter is momenteel een ware ramp. Ik durf haar bijna niet meer mee te nemen. Alleen al die afkeurende blikken van andere mensen terwijl ik er alles aan doe zodat mijn temperamentvolle peuter de supermarkt niet terroriseert!
Winkelwagendrama
Kijk hier begint de ellende al. Ze is bijna 2 jaar en kan nog geen grote stukken lopen. Voor het gemak zet ik haar in het zitje van de boodschappenwagen. Na een minuut of twee is ze dit al zat en probeert ze er zelf uit te klimmen. Oké peuter haar zin, dan maar los in de winkelwagen want als ze loopt trekt ze alle schappen leeg.
Spelletje spelen met mama
Ik zet de laatste tijd een mandje in de kar zodat mijn peuter daar de boodschappen in kan ruimen die ik aan haar geef. Dat vind ze leuk. Totdat de mand vol is. Ze gaat zitten of staan op de boodschappen die in de kar liggen. Niet leuk en als ik er wat van zeg dan gaat ze de spullen uit de kar gooien. Ook moet ik met de kar niet te dicht langs de schappen want dan trekt ze ook de schappen leeg.
Zeuren
“Mama brooodjjee” of “mama plakje wors..” Bij de lokale supermarkt weet ze dat als mama vlees koopt ze ALTIJD een plakje worst krijgt. In een andere supermarkt verwacht ze dat ook en ze vraagt er zelfs om. Als ze het niet krijgt is ze boos! En ja ik ben dan zo’n BADMOM die haar dan een broodje geeft uit de winkel. Ik betaal het netjes en zeg het bij de kassa, maar toch is dit ook iets wat ik liever niet wil. Of ze schreeuwt en trapt de boel bij elkaar of ik geef haar een broodje.. Geen idee hoe ik hier ooit vanaf kom. Misschien zal ze het snappen als ze een jaar of drie á vier is?
Laten we hopen dat we deze fase snel voorbij zijn.
Hebben jullie dit ook wel eens meegemaakt met jullie kinderen? En geef jij je kindje je zin of trek je je niets van de andere mensen aan?
Héél herkenbaar! Wij nemen haar gewoon niet meer mee als we veel boodschappen moeten doen. Wij doen nu 2x per week boodschappen in de avond en óf mijn man óf ik gaat alleen. En met 2 kinderen is het ook niet heel handig om véél boodschappen te halen. Zo af en toe ga ik wel met ze even een paar boodschapjes halen, en dat gaat redelijk met mijn dochter (net 3)
Onze dochter is 4 en gedraagt zich over het algemeen nu goed. Wel al het bovenstaande geprobeerd maar ik ga haar met boos prinsessengedrag niet belonen en dat weet ze. Tuurlijk vindt ze altijd wel weer iets wat ze wil hebben maar ik geef haar nooit iets waar ze om als een hebberige zeur om vraagt. Meestal kan ik haar afleiden door haar te betrekken in het boodschappen doen. ‘Waar stond de melk ook alweer?’ Of ‘wil je brocolli of witlof vanavond?’.
Herkenbaar hoor! Hier vloog van de week een stuk parmezaanse kaas door de lucht bij de lassa! Adem in, adem uit…ik probeer het zo gunstig mogelijk te timen: volle buik, goed geslapen en dan gaan. Ook helpt het om taakjes te geven, zoals jij doet. Maar oh wat is het soms zalig om alleen boodschappen te doen ?
Lijkt mij vreselijk lastig zoiets. Ik heb het geluk gehad dat mijn dochter het prachtig vind in de supermarkt en er nooit driftbuien zijn geweest, in de supermarkt dan haha.
Ik en mijn vriendinnen appen regelenmatig: “we hebben weer een ligger” en dat kan zijn in de Ikea op zondagmiddag, of in de Albert Heijn ruzie om een klein karretje waar niks of uit mag. Zucht. Maar! Alles is een fase 🙂 Heb er wel eens overnagedacht om er gewoon naast te gaan liggen om te kijken wat hij dan zal doen Haha.
Heel herkenbaar. Ik weet inmiddels dat je nooit met een vermoeid kind naar de supermarkt moet gaan en gewoon altijd iets te eten mee moet nemen. Vaak winkel ik in de ochtend, omdat het dan nog rustig is (zwetend in zo’n lange rij staan met een gillende dreumes en wegrennende peuter is echt geen succes).
Vind de tip van het mandje een goede, die probeer ik ook eens. Het komt vanzelf goed in elk geval!
Ja ik ken het helaas het is vreselijk! Je zou de deur bijna niet meer uitgaan.