Zoals jullie in de interviews konden lezen deze week beslis je natuurlijk niet zomaar even of je een draagmoeder wilt zijn. Ik heb hier lang en meerdere malen over nagedacht. Zou ik dit kunnen? We hebben een stel vrienden die afhankelijk zijn van een draagmoeder en daardoor heb ik dit serieus overwogen.
Doe ik het of doe ik het niet?
Ik zou het ontzettend graag met alle liefde voor mijn vrienden willen doen. Maar helaas gaat dit niet gebeuren om een aantal redenen.
Mijn zwangerschappen waren stuk voor stuk een hel!
Al was het natuurlijk alles waard geweest als ik naar die snoetjes kijk. Een zwangerschapsvergiftiging met inleiden, een beginnende zwangerschapsvergiftiging bij kindje nummer 2. Meerdere vroege miskramen en een kindje overleden tijdens de zwangerschap die in de 14e week gehaald is op de OK. De laatste zwangerschap van 10 tot 16 weken elke dag bloedverlies gehad dus genieten was dat ook niet. Ook bij deze zwangerschap had ik op het eind een hoge bloeddruk en een levensbedreigende allergie met ziekenhuisopnames en wekenlang Prednison. De zwangerschappen waren erg zwaar en mijn man kan dit niet nog een keer aanzien!
Je moet er met het hele gezin en de familie achter staan.
Ik heb er met mijn man over gepraat. Samen zijn we het eens dat het beter is om het niet te doen vanwege alle complicaties die ik bij de zwangerschappen heb gehad. Bovendien hebben we drie kinderen in huis die ook alle aandacht nodig hebben.
Je gezin moet compleet zijn.
Tegenwoordig word er geijsd dat je zelf geen “eigen” kinderen meer wilt. Voor mijn man is dit hoofdstuk afgesloten. Drie is meer als zat vindt hij. Mijn toekomstbeeld was huisje boompje beestje. Getrouwd, een mooi huis, een leuke job en twee of drie kinderen. Misschien ook een hondje. Ik kan dit hoofdstuk op de één of andere manier nog niet helemaal afsluiten. Het blijft knagen. Vier kids een eettafel vol, dat is mooi! Dan lees je weer verhalen dat er bij 3 kinderen er vaak één kindje word buiten gesloten. Ik weet het niet. We hebben al een aantal dingen voorgoed weg gedaan. Het wiegje, de wipstoel, een berg kleertjes, de positiekleding niet te vergeten. Langzaam sluiten we het boek. Nooit weer zwanger, het is zo’n gek idee!
Maar..
Waar ik wel voor open sta is eiceldonatie mochten mijn vrienden of familie dat nodig hebben. Dat is natuurlijk ook niet niks maar hier werk ik graag aan mee.
Dit is alweer het einde van deze blogserie en ik hoop dat jullie het interessant vonden om te lezen. Ik heb hieronder nog een lijstje gemaakt met handige en nuttige sites om te lezen en informeren.
- Een blog over een logeetje van 9 maanden: Logeerbuik
- Een blog over het draagmoederschap: Kadobuik
- Informatieve site over het draagmoederschap. Zwanger Voor Een Ander
- Kinderboek over het draagmoederschap: De cadeaubuik
- Kinderwenscoach: Sara Coster
- Stichting voor homoseksueel ouderschap. Voor informatie, bijeenkomsten, speeddates en oproepen: Meer dan gewenst
- Facebookgroep over het draagmoederschap: Zwanger Voor Een Ander
Heb jij er al eens over nagedacht om draagmoeder te worden of eicellen te doneren?
Draagmoeder niet, gezien mijn vorige zwangerschappen zou dat echt niet goed zijn voor ons gezin. Eiceldonatie nog nooit naar gekeken maar zou zeker een optie kunnen zijn.
Ik heb er weleens over nagedacht, maar dat was voordat ik zelf zwanger werd. Nu ik weet dat de zwangerschap mij ziek maakt zou ik het niet doen. Anders zou ik het voor mensen die dichtbij staan wel overwegen.
eiceldonatie mag niet heel lang (oud)
Ik dacht ergens 36 te hebben gezien zelfs
Ergens denk ik dan toch dan is het kindje wel deel van “ons”
Technisch/biologisch gezien is het jou kindje. Een half broertje of zusje
Maar in de praktijk word het natuurlijk het kindje van iemand anders.
Draagmoeder door de zwangerschappen met de nodige complicatie echt niet.
Ons laatste kindje was meer dan welkom maar de zwangerschap toch wat minder.
Ja voor eiceldonaties hebben ze het liefst vrouwen tot 36 jaar. Maximaal 40 jaar heb ik ergens gelezen. Ik ga me er nog iets meer in verdiepen.