Ik heb drie kinderen en de oudste is bijna negen. Hij heeft nog nooit een kinderziekte gehad, het ziekenhuis gezien of een griepje gehad. Hij is in al die jaren maar 1 dag een dag ziek geweest en dat duurde nog geen twee uurtjes voordat hij zich weer goed voelde. Zijn broertje en zusje hebben al het een en ander meegemaakt en mijn zoon vroeg dus of hij ook een keertje ziek mocht zijn. (Lees: nep ziek, thuisblijven van school).

Nooit geen kinderziekte

Alle drie mijn kinderen hebben eigenlijk nog nooit de waterpokken, mazelen, rode hond of een andere bekende kinderziekte gehad. Ze zeggen wel eens dat als een ander kind het heeft je je kinderen er beter bij kunt laten spelen zodat ze die ziekte achter de rug hebben omdat het op een latere leeftijd meet consequenties meebrengt. Zo heeft mijn nichtje een keer waterpokken gehad maar ik heb toch besloten er niet heen te gaan met mijn kinderen. Tegenwoordig worden ze vooral (hier in Duitsland) ingeënt tegen al die ziektes en ik zie er tegen op 3 zieke kinderen te verzorgen.

Andere twee kinderen wel regelmatig ziek

De jongste twee hebben minder weerstand. Zo heeft mijn dochter vanaf de geboorte een chronische bronchitis waar ze nu nog steeds dagelijks pufjes voor krijgt. Ze heeft vaak koorts gehad en heeft al het een en ander aan ziekenhuisbezoekjes gehad. Mijn jongste zoon is ook sneller vatbaar en is dus ook wel eens thuis vanwege ziekte. Zijn neusamandelen zijn verwijderd en hij heeft buisjes in zijn oren. Sindsdien gaat het een stuk beter.

Mama, mag ik dan ook een keer thuisblijven?

Hij heeft het ons serieus een paar keer gevraagd en wij zeiden nee. Als je ziek bent blijf je thuis en lig in je in bed. Kindjes die niet ziek zijn horen naar school te gaan. Zo zijn de regels nou eenmaal en ik heb ze niet bedacht. Hij dacht vast dat ziek zijn een feestje is. Hij is immers nog nooit echt ziek geweest en heeft geen idee hoe en wat. Totdat hij op een gegeven moment smoesjes ging verzinnen..

Smoesjes…

“Mama, ik kan vandaag niet naar school ik heb zo’n buikpijn.” Toen ik daarop reageerde dat hij dan een tabletje moest nemen tegen de pijn en dat hij dat niet wilde wisten wij dat er iets niets klopte. Dus we zijden of een tabletje en naar bed of naar school. Toch maar naar school dus want een tabletje wilde hij niet. En toen ik ’s middags aan hem vroeg hoe het met hem ging zij hij dat alles goed was en gaf hij toe dat hij gelogen had die ochtend.

Dit deed hij dus later nog een keer en toen hebben we hem inderdaad “echt” ziek gemeld van school. Weer had hij een smoesje verzonnen en dit keer stelde hij zich zo aan dat we erin trapten. Dit heeft hij geweten want daardoor mocht hij de hele dag geen spelletjes meer van ons doen op de tablet of Playstation. Hier heeft hij van geleerd en zei ’s avonds, ik zal nooit meer zomaar zeggen dat ik ziek ben.. ziek zijn is saai.

Zo, die heeft zijn lesje sindsdien wel geleerd 😉

Hebben jullie kinderen wel eens smoesjes verzonnen om thuis te blijven?

Bewaren