Heel ingrijpend, het krijgen van een miskraam. Iedereen gaat er anders mee om en mensen komen soms met reacties waar je niet om staat te springen. Het verlies van een miskraam word door iedereen anders ervaren en verwerkt. De ene moeder pakt snel haar draad weer op en de ander heeft er wat meer moeite mee. En ook ik merk soms dat er weinig begrip voor is.
Zelf heb ik drie miskramen gehad waarvan er twee bevestigd zijn bij de gynaecoloog. De eerste was een paar dagen na een positieve test en de andere 2 waren met 6+ en 13+ weken. Met de eerste heb ik weinig moeite mee gehad. Maar na de tweede ging ik er toch afvragen of er iets niet goed is geweest. De laatste is begraven op een begraafplaats.
Inhoud
toon
Ideeën om je miskraam te verwerken en een plaatsje te geven
- Praten, veel praten. Dit heeft mij veel geholpen.
- Schrijf je verhaal of gevoelens op.
- Bewaar de echo’s, de verloskundigenkaart.
- Boeken lezen zoals Ongekend Verlies van Annemarie van der Meer.
- Als je een schuldgevoel hebt aarzel dan niet om (professionele) hulp te vragen.
- Bij (herhaalde) miskramen meeschrijven op een forum zoals Freya.
- Een wensballon oplaten.
- Een kaarsje branden op Wereldlichtjesdag in december.
Hoe kort dit leventje ook bij jullie is geweest, het was wel jullie kindje waar jullie naar uitkeken. Dit verdient een herinneringsplekje. Hierbij kun je denken aan..
- Lijst een mooie echofoto in.
- Plant een boom als aandenken.
- Richt een klein hoekje in thuis met een kaars, foto, engeltje.
- Een tattoo zetten.
- Een vlinder beeldje of sieraad.
Ik heb ook een miskraam gehad toen ik niet eens wist datik zwanger was. Ik ging naar de gynacoloog omdat ik maar niet ongesteld werd. Op de dag van de echo werd ik ongesteld maar de gynacoloog maakte toch een echo en daar was een vruchtzakje op te zien. Dus op het moment dat ik hoorde dat ik zwanger was kreeg ik ook meteen te horen dat het mis was.
Hier 2 miskramen na het verlies van mijn kleine mannetje. Verwerken blijft een vreselijk woord, maar er is niks anders dan dat woord helaas. Het zal nooit meer echt goed zijn, door de miskramen zit ik helemaal vast. Maar denk dat het meer bij het verdriet vandaan komt van het verlies van mijn kindje voor de miskramen. Een miskraam voelt denk heel veel anders aan als je niet eerder een echt kindje in je armen heb gehad en dood gaat. Maar praten en schrijven heeft me altijd goed geholpen, nu helaas is er iets meer nodig om bij me gevoel te komen. Maar wat weet ik nog niet.
Hoi Debby, sterkte met het verlies van je zoon en de miskramen. Het voelt ook totaal anders als een miskraam bij 5 weken en bij 13+ weken waar ik om de week een echo kreeg en het heb zien groeien en het hartje zien kloppen. Je kijkt enorm uit naar de komst van het kindje tot… het mis is. Maar inderdaad iedereen gaat er anders mee om. En een kindje verliezen wat je in je armen hebt gehad lijkt me nog veel moeilijker. Praten heeft bij mijn veel geholpen. Het blijft een gevoelig onderwerp!
Ik heb het nog nooit meegemaakt, maar wat goed dat je hier een blog over schrijft. Ik denk dat veel vrouwen hier iets aan kunnen hebben. X
Ik heb 2 miskramen gehad. Een toen ik 10 weken was. Ik wist toen niet dat ik zwanger was en was pas 18 jaar. De vader was een Syrische jongen die geen relatie mocht hebben met een Nederlands meisje (ondanks dat we al 2 jaar samen waren). Op dat moment was ik eigenlijk blij dat de natuur voor ons gekozen had. Misschien heel vervelend gezegd, maar ik was door de pil heen zwanger geraakt en een kindje zat absoluut niet in de planning.
De tweede keer was ik bewust bezig zwanger te raken. Ik kreeg toen met ongeveer 6 weken een miskraam. Deze keer had ik er meer moeite mee, maar doordat ik de maand erna alsnog zwanger raakte en dit goed liep, was dat verdriet eigenlijk snel weer weg.
Ik heb nooit een miskraam gehad maar kan mij zo goed voorstellen dat dit verschrikkelijk is!
Mooi dat je er een blog over hebt geschreven ! Hier zullen veel mensen iets aan hebben
tjonge, ik vind dit zo moeilijk! sterkte (allemaal) Hoop het nooit mee te moeten maken. Denk dat ik het er erg moeilijk mee zou hebben! -x- Mama van Dijk
Ik heb zelf ook een miskraam gehad met 7 weken. Heel ingrijpend, want natuurlijk ben je dolblij dat je zwanger bent! Het was voor ons het eerste kindje. Ik was daarna weer vrij snel zwanger, maar vergeten doe je het nooit!
Ik heb een jaar geleden een miskraam gehad en kon daar absoluut niet mee omgaan. Met 7 weken hoorden we dat het niet goed zat, pas met 12 weken ben ik het vruchtje verloren. Ik kon het niet afbreken en daarom heb ik gewacht tot het vanzelf gebeurde. Achteraf heel veel verdriet gehad. Een week geleden ben ik bevallen van een gezonde zoon. Soms voel ik mij schuldig tegenover hem. Als mijn vorige zwangerschap goed was, was hij er nu niet geweest. Dat vind ik soms ook moeilijk om mee om te gaan. Maar in de meeste gevallen, geniet ik enorm van mijn kleine mannetje! 🙂
Ik heb zelf ook een miskraam gehad voor tweede kindje. Het was echt echt niet leuk. Verdriet en huilend diep in hart als ik terug denk.
Bij de eerste zwangerschap , kreeg ik een dag voor de 1e echo (7 weken) een lichte bloeding. Op de echo was niks meer te zien. 2 weken later nog een keer een echo gehad om er zeker van te zijn van er niks zat. Kon misschien nog zo zijn dat ik minder ver was als gedacht. 4 maanden later weer zwanger en dat is wel goed gegaan gelukkig. Hierdoor heb ik het er ook niet zo heel moeilijk meer mee
Fijn dat je hier aandacht aan besteed. Er is veel stil verdriet. Hoe meer openheid over het thema miskraam komt, hoe meer vrouwen naar buiten kunnen treden met hun verdriet en verwerken plaats kan vinden.
Zelf heb ik drie miskramen gehad en heb ik een gezonde zoon die op de universiteit zit.
Ik heb nooit een miskraam gehad. Maar van dichtbij dit verdriet wel bij anderen mee gemaakt. Het krijgen van een kindje is daardoor nog bijzonderder geworden.
Ik heb 2 kinderen met een leeftijdsverschil van 17 jaar. Tussen hun meerdere miskramen gehad. Kreeg altijd wel die “Jij hebt er al 1!” Nu kan ik geen kinderen meer krijgen en hoor vaak genoeg “Jij hebt er toch al 2?” Mijn laatste zwangerschap ben ik dan ook heel bang geweest.