Ik hoor het steeds vaker van anderen. Als je aan drie kinderen begint kun je er net zo goed meteen een vierde bij maken. Ze zeggen dat er in een gezin van 3 kinderen, er vrijwel altijd een kind is dat tekort komt, en vaak doelen ze hier dan op het middelste kind. Benieuwd hoe wij dat met onze drie kinderen ervaren?
Ons eerste kind is echt een voorbeeldkind, niet om op te scheppen. Maar zonder gekheid, hij is nooit ziek geweest, eet en drinkt goed, groeit en ontwikkeld goed en slaapt goed. Geen problemen met twee talige opvoeding, helemaal niks. Het is een kind waar ik er wel 10 van zou kunnen hebben. Je hebt er gewoon weinig mee te doen. Hij is redelijk zelfstandig en kan zichzelf goed vermaken. Bij mijn eerste kindje was natuurlijk alles nieuw en daarom krijgt zo’n kleintje in het begin volop aandacht.
Dan kwam nummer twee, ongeveer twee jaar later. Ook een zoon. Slapeloze nachten, borstvoeding.. kleine jongen, moeilijke eter, motorische en geestelijke ontwikkeling lopen een beetje achter. Je snapt het wel.. op dat moment ging er meer aandacht naar zoon 2 dan naar zoon 1. Toch proberen wij als ouders ook zoon 1 de nodige aandacht te geven. Heeft zoon 1 eronder geleden? Die indruk hebben wij niet.
Het bleef kriebelen. Nog een minimensje. Een derde kindje kunnen wij ook in ons hart sluiten. Helaas ging het zwanger worden niet zo gemakkelijk. We wilden hetzelfde leeftijdsverschil er tussen houden. Helaas blijkt een zwangerschap niet te plannen en dat hebben we gemerkt. Maar we gaven niet op en 4 jaar na de geboorte van zoon 2 werd onze dochter geboren. Mijn oudste was 7 toen mijn jongste werd geboren. Een groot verschil dus tussen de oudste en de jongste. Mijn oudste speelt weinig met zijn zusje. Mijn jongste zoon loopt qua ontwikkeling en gedrag jonger en trekt meer naar de jongste toe terwijl wij dachten dat de jongens meer met elkaar zouden optrekken. Mijn dochter is vanaf de geboorte vaak ziek geweest en vraagt ook veel om aandacht.
Maar komt er iemand aandacht tekort van ons? Nee dat denk ik niet. Ieder kind krijgt zijn of haar aandacht op zijn of haar eigen manier. Wat ik wel opvallend vind is dat onze eerste zoon meer een einzelganger is. Hij trekt zich vaker terug, gaat liever boeken lezen op zijn kamer of met lego bouwen.
Zijn er nadelen met een oneven aantal (3) kinderen?
- Als je drie kinderen vlot achter elkaar hebt passen de autozitjes in sommige auto’s niet tegelijk op de achterbank
- Veel gezelschapsspelletjes zijn gemaakt om met een even aantal personen / kinderen te spelen
- In de bus of vliegtuig moet er vaak altijd iemand apart zitten als je met het hele gezin weg gaat
- Ook skiliften, achtbanen etc. gaan per twee
- Hotelkamers zijn soms lastig te vinden (tip: zoek op familiekamers)
Ik ben trots op mijn 3 kinderen en *, en zou het niet anders gewild hebben. Als ik baby’s zie blijft het altijd weer kriebelen. Zou dat ooit over gaan?
Hoeveel kinderen hebben / wensen jullie eigenlijk?
Ik denk absoluut niet dat er een kind tekort komt ala je met een oneven aantal bent, maar kan mij inderdaad voorstellen dat het op sommige vlakken lastiger is. Hier hebben we twee kinderen, wilde wij graag en het gaan er ook niet meer worden.
Wij hebben ook 3 kinderen, maar niemand komt aandacht te kort. Bij mij kriebelt het niet al is er nog wel 1 plaatsje vrij in de auto ?
Ik zei altijd dat ik een even aantal wou maar nu hebben we er 5 (geen tweelingen) en een 6de zie ik momenteel echt niet zitten. Maar 5 is alweer heel erg anders dan 3.
Mooi stuk! Ik heb zelf nog geen kinderen maar mijn wens is toch wel 2 misschien 3. Als het me gegund is natuurlijk.
Ik ben er nog helemaal niet mee bezig, ik ben 27 en heb ook geen vriend. Ik heb altijd geroepen dat ik twee kinderen wil maar ik ben denk ik al blij als ze gezond zijn 🙂 ik zou niet meer dan 2 kinderen willen
Wij hebben 2 Kids, graag wil ik een 3de maar daar moet je het beiden over eens zijn.. M’n man is tevrede met de 2 Kids .. ?
Ik vind drie kindjes echt geen probleem, het gaat toch om liefde en samenzijn en dan telt het aantal denk ik niet.
Ik heb zelf geen kinderen, maar kom uit een gezin van vier kinderen. Mijn indruk is dat het niet uitmaakt of het er nu 3 of 4 zijn. De liefde voor ieder kind is even groot, en natuurlijk is het afhankelijk van hun persoonlijkheden wie wie opzoekt of juist niet. Daarbij maakt een specifiek aantal niets uit, denk ik 🙂
Ik groeide op met twee zusjes, waarbij ik de oudste was. Een gezin met drie kinderen dus. Zelf heb ik er vijf. Dus ook weer oneven.
Die kriebels gaan denk ik nooit over hoor. Ik heb zelf vier kinderen, twee jongens en twee meiden, en als het financieel haalbaar zou zijn zou ik er zo nog vier bij willen mogen krijgen!
Wij hebben 2 meiden, maar zelf kom ik uit een gezin met 5 kinderen. Waarvan de laatste 2 een tweeling zijn, dus al zou je voor een even aantal willen gaan, moeder natuur doet soms gewoon haar eigen ding. 😉
Nu is 3 of 5 toch al een groot verschil, maar de enige keer dat ik het vervelend vond dat we met een oneven aantal waren, was met de begrafenis van mijn oma. Ik moest toen naast de chauffeur zitten en dat vond ik toch best vervelend.
Hier nu twee kindjes met een wens voor een derde, het is natuurlijk wel dat veel dingen op 2 kids ingesteld is… Maar tegenwoordig is het >2kids gezin weer helemaal hip!