Wie kent Dikkie Dik niet? De verhalen van Dikkie Dik ken ik al van kleins af aan. Vandaag de dag lees ik het boek ‘pleisters plakken’ voor aan mijn dochter. Ik kocht het boek jaren geleden een keer bij de Kruidvat en al mijn kinderen vinden het boekje erg leuk. Ook leg ik er een paar pleisters voor mijn dochter bij om te kijken wat ze daar mee gaat doen..

Over Dikkie Dik

Dikkie Dik is een serie kinderprentenboeken met in de hoofdrol de gelijknamige kater Dikkie Dik. De serie is vanaf 1978 begonnen als voorleesverhaal in Sesamstraat en al snel lagen de boeken van Dikkie Dik al in de boekhandels. De boeken zijn geïllustreerd door Jet Boeke en de teksten komen van Arthur van Norden.

Pleisters plakken met Dikkie Dik

Ik kocht het boekje in 2009 of 2010 toen mijn oudste zoon nog een peuter was en dit boek is één van onze schatten in de boekenkast. Het is een prentenboek met papieren bladzijden en dat het inmiddels al vaak gelezen is kun je goed zien. Bij voorkeur vind ik kartonnen prentenboeken prettiger met peuters en kleuters. Zij zijn namelijk nog niet zo heel voorzichtig met boekjes. Omdat ik destijds dit boekje voor een leuk prijsje kon kopen nam ik het mee.

Dikkie Dik ligt lekker in zijn mandje te slapen als Poes Muis binnenkomt. ‘Au, au’ roept ze. Haar staart doet zeer. Dikkie Dik plakt er gauw een pleister op. Daarna gaan ze spelen en komen ze een toilettas tegen met nog meer pleisters..

Elke bladzijde word gesierd met prenten van Dikkie Dik en ongeveer 3 regels tekst en het leest lekker door. Mijn peuter lijkt het verhaal te begrijpen als ik het voorlees. ‘Dikkie auw’, zei mijn dochter vaker tijdens het lezen. Het is een leuk boek voor peuters en kleuters.

Pleisters plakken?

Tijdens het voorlezen probeerde ze al een pleister uit de verpakking te halen. Ze legde meteen een link tussen de pleisters in het boek en die ik had neergelegd. Het woord pleister sprak ze niet uit maar wel ‘plakken’ en ‘auw’. Leuk om te zien dat een tweejarige aan de hand van dit boekje snapt wat pleisters zijn.

Pleisters zijn voor als je pijn hebt en gevallen bent, of je hebt gestoten. Dan plakken we er een pleister op. Aangezien we pleisters in overvloed had ik het idee om eerst te kijken of ze er überhaupt  aan gaat zitten of er wat mee gaat doen. Tijdens het voorlezen wilde ze al pleisters openmaken en dat snap ik wel, dat is toch reuze interessant! Ik zei dat haar popjes ook ‘auw’ hadden en dat we ze na het voorlezen een pleister op moeten plakken.

Eerst plakte ze een paar pleisters op haar eigen benen. Daarna waren de popjes Annabel en Beer aan de beurt. Arme popjes.. ze hadden een zeer hoofd en zere ogen.. Mijn dochter plakte de pleisters allemaal op en dekte de popjes toe. Volgens haar moesten ze maar even gaan slapen. En een kusje doet natuurlijk altijd wonderen want mama geeft mij ook vaak kusjes 😉