Vakantie-marrakech-angsten-overwinnen-alleen-op-vakantie

Angsten overwinnen tijdens vriendinnenweekend in Marrakech (Marokko)

Door Jocelyn – De vorige blog ging over wat ik allemaal mee maakte toen ik een week lang alleen met mijn zoontje was. Deze keer is het voor 180 graden gedraaid en ben ik voor het eerst sinds de komst van le bébé, alleen (en dan bedoel ik zonder man én kind) weggeweest. Met vriendinnen gingen we een weekend naar Marrakech…

Was dit gepland? Nee natuurlijk niet. Want zal er ooit iets in mijn leven gepland gaan? Het begon zo… Een vriendin van mij werd 30 en had besloten dat ze het een keertje niet in de kou wilde vieren. Dus zij had al haar goede vrienden opgetrommeld voor een lang weekend, ja hou je vast… Marrakech! En toen dacht ik ja dit ga ik doen! Frank was al gaan skiën as you all know en was ook van de zomer op mannenweekend geweest én gaat deze zomer weer.

Dus daar ging ik dan, voor het eerst sinds tijden eropuit zonder man en kind. Het begon allemaal goed, Marrakech is een fantastische stad dus ik keek mijn ogen uit. De zon scheen, het eten is er heerlijk en het was ontzettend gezellig met iedereen. Natuurlijk heb ik Raf en Frank zeker gemist maar ik was ook erg aan het genieten. En dat moet als mama ook kunnen. Nou goed verhaal niks aan de hand zou je denken maar ik zou ik niet zijn als er niet iets zou gebeuren.

Als je in Marokko bent dan wil je op een gegeven moment ook de natuur in. In dit geval het Atlas gebergte. Dat leek me heel leuk, wij met z’n allen op weg naar de Atlas voor een hike. Dus gids opgehaald en we komen aan. Klaar voor deze tocht dacht ik. En we begonnen met lopen. Dit ging precies 100 meter goed. Op een gegeven moment zag ik een aantal mensen over rotsen klimmen met stevig schoeisel en rugzakjes om. En ik dacht bij mezelf “waar is het pad”? Newsflash: dit was er niet. Ik ben over rotsblokken geklommen, op m’n roze Puma’s en met mijn handtas! En ik heb freakin op de Atlas moeten free climben met afgrond van je wilt niet weten hoeveel meter… En toen we ook nog over een boomstam moesten klimmen en er brak een tak af, toen was ik er klaar mee!

Ik was totaal onvoorbereid (iedereen trouwens) maar op dat moment was het enige wat ik dacht: ik kan niet naar beneden donderen ik heb een kind om voor te zorgen! Daardoor kreeg ik ook wel veel wilskracht en adrenaline om dit af te maken and I did en Oh my god wat was dat eng zeg…

Maar ik het is gelukt en iedereen is heelhuids terug gekomen. En ik, ik ben stiekem best wel trots op mezelf. ik heb het wel allemaal gedaan en mijn angst van dat moment overwonnen. Het was zeker weten the hike of a life time en ik ga dit ook zeker niet nog een keer doen. Zo zie je maar het leven zit vol verrassingen ook als je ze totaal niet verwacht…

Heb jij ook wel eens één van jouw angsten overwonnen? En ga jij ook wel eens met vriendinnen weg?

*De uitgelichte foto van Marrakech is van Shutterstock / Jon Chica

Geef een reactie