Het leed dat een trombose been heet…
Mijn naam is Nathalie, ik ben 34 jaar, getrouwd en mama van drie lieve kinderen (en founder en owner van deze site Volgmama). Begin januari 2021 kreeg ik de diagnose: trombose. BAM! Die kwam hard binnen zeg. Daarvoor liep ik al een paar weken langer met de klachten daarvan… Niet wetende van de heftige gevolgen die een bloedprop in je vaten kan veroorzaken. Trombose kan óók bij jonge mensen en zelfs bij kinderen voorkomen. Het tijdig herkennen en behandelen van een trombose is belangrijk voor een goed herstel.
Daarom vertel ik jullie graag over mijn ervaring met een trombose (=bloedprop/bloedstolsel) in mijn been, hoe het waarschijnlijk is ontstaan én hoe het nu lichamelijk met mij gaat.
Pijn bij en na het lopen
De ellende en pijn begon ergens in november 2020. Ik kreeg last van mijn linkervoet en wist niet waar het vandaan kwam. Het begon met de dag zeerder te doen en na een week ging ik ermee naar de huisarts. Lopen deed immers al zeer genoeg en ik vertrouwde het toch niet helemaal. Daar zei de huisarts dat het waarschijnlijk een ontsteking van mijn pees was en werd ik weer naar huis gestuurd met het advies om rustig aan te doen en 3 x per dag een ibuprofen 600 (op recept gekregen) te nemen en dat een week lang. Dan zou het wel beter moeten gaan zei ze. De ibu’s hielpen tijdelijk wat en na een week was de pijn voor een paar dagen verdwenen. Toen begon opeens mijn enkelgewricht pijn te doen, een week later ook mijn kuit.
Dik en verkleurd been
Wat is dat toch voor geklooi met mijn been? Vervolgens nam ik eind december weer een ruime week 3 x daags ibuprofen 600 omdat ik dacht dat de ontsteking weer terug was. De pijn werd ondanks de pijnstillers meer én meer en begon er mank van te lopen. Dat is niet goed dacht ik toen… Ik had begin januari nog een nachtje weg met mijn zoon op de planning staan en dat wilde ik hoe dan ook niet laten verzieken voor hem. Daarna kon ik altijd nog wel naar huisarts dacht ik. De dag na het overnachten ging het helemaal niet goed met mij. We gingen een klein stukje lopen en ik klom een uitkijktoren op. Hijgen, hijgen… nog voordat ik één etage op was. Ik snapte er niks van. Leek Lassie wel. Ja oké, ik had vanwege de corona lockdown al 8 weken niet meer gesport, maar zo snel kon mijn conditie toch niet achteruit gaan? Eigenwijs maakte ik de klim af en moest elke paar treden een korte pauze nemen om mijn ademhaling op controle te houden. Daarna besloten wij om direct naar huis te gaan. Dochterlief had immers een blaasontsteking en moest die dag erna naar de kinderarts (ik woon net over de grens in Duitsland en hier gaan kinderen altijd naar de kinderarts in plaats van de huisarts). Die dag heb ik ook een huisartsenafspraak voor mijzelf gemaakt voor de volgende dag. Twee dagen lang ben ik heel benauwd geweest en moest ik sneller ademen dan normaal. De dag dat ik de afspraak bij de huisarts had, was dat alweer afgenomen maar mijn been was in omvang toegenomen en kleurde blauw/rood.
Naar de huisarts en meteen doorverwezen naar de vaatchirurg
Doordat ik de twee dagen ervoor zo benauwd was geweest en naar adem hapte moest ik tijdens corona-spreekuur bij de huisarts komen. Ze wilden immers geen risico’s nemen en dat begrijp ik. Dus hoppa eerst een coronatest gedaan (wat goor!) en daarna naar de behandelkamer waar ik mijn been moest laten zien. Ik zeg “volgens mij is de ontsteking verder uitgebreid of is het trombose?”
Menens. Ze belden meteen de vaatchirurg en twee uur later kon ik daar terecht. Corona of niet, dat boeide dan even niet…
Note: de volgende dag kreeg ik de uitslag: corona negatief. Geen corona dus. Heel fijn!
Het vaststellen van de beentrombose
Bij de vaatchirurg moest ik op de behandeltafel liggen en kreeg een driehoekig kussen onder mijn benen, riempjes op mijn benen en iets eraan vast dat de doorbloeding meet en op papier registreert (lijkt wel op een weeën-activiteitsmeter, die ze gebruiken tijdens de zwangerschap of bevalling hihi). Daarna moest ik staan en heeft de chirurg met een echoapparaat de bloedvaten in mijn benen en liezen nagekeken. Het was al snel duidelijk en kreeg te horen dat ik een diep-veneuze trombose had, en geen kleintje ook. Mogelijk heb ik vanwege de kortademigheid al een longembolie gehad maar dit wilden ze even zo laten omdat de behandeling hetzelfde is.
De anticonceptiepil vermoedelijke oorzaak trombose
De oorzaak van de trombose is vermoedelijk de anticonceptie pil. Ik ben in het najaar van 2020 weer met de pil (Swingo 30) begonnen omdat ik mijn cyclus weer onder controle wilde. Trombose is één van de mogelijke bijwerkingen van de pil die ik gebruikte en hier werd ik vooraf door mijn gynaecoloog nog op gewaarschuwd. Oeps. Maar goed, weet je? Elk tabletje of medicijnen heeft een waslijst aan bijwerkingen. Achteraf best naïef misschien, maar ik ging er niet vanuit dat ik daar bijwerkingen van zou krijgen. Nadat ik de diagnose kreeg, heb ik de strip direct afgebroken en mijn menstruatie afgewacht. Voor mij never nooit meer de pil. Eenmaal een trombose gehad, heb je een reële kans op herhaling in de toekomst en dat wil ik graag voorkomen.
Direct behandeling van een trombose been
Ik kreeg na de diagnose en uitleg (door de vaatchirurg) direct een spuit Herparine in mijn buik. De hoeveelheid in de spuit werd afgemeten op lichaamsgewicht en moet meteen gaan werken. Ook moest ik tot de volgende afspraak mijn been elke dag opnieuw inzwachtelen.
De dag na de diagnose moest ik beginnen met twee keer per dag Apixaban, dit is een soort bloedverdunner/antistollingsmedicijn.
Een week later heb ik een medicinale steunkous tot over mijn knie aangemeten gekregen, deze moet ik elke dag dragen.
De impact van een trombosebeen op mijn leven
Met de steunkous en medicijnen ben ik als het goed is minstens een jaar zoet.
Er zijn wat complicaties (hartkloppingen, hoge bloeddruk, hoge hartslag en snel buiten adem) bijgekomen waardoor ik begin februari 2021 twee dagen op de Intensive Care heb gelegen. Nu ik betablokkers naast de antistollingsmedicijnen neem, gaat het wat beter en heb ik geen hartkloppingen meer en is mijn bloeddruk en hartslag weer aardig normaal. Wel is mijn conditie nihil. Ik raak nog snel buiten adem bij boodschappen doen of stukje lopen >1km bijvoorbeeld. Dit soort dingen moet ik langzaam opbouwen, en ben af en toe duizelig en sneller moe. Mijn lichaam heeft een behoorlijke klap gehad en kan nog niet zoveel.
Waar ik nu stiekem van baal is dat ik niet meer mag kickboksen (en geen andere blessuregevoelige sporten/activiteiten mag doen) zolang ik aan de bloedverdunners ben. Daar zullen we alternatieven voor moeten vinden maar dat komt goed. Als het kan wil ik van het voorjaar/zomer weer kilometers gaan wandelen, zwemmen en fitnessen 🙂
Hai, ik heb onlangs hetzelfde meegemaakt. 35 jaar en overgestapt naar de pil. Ik heb hier nog steeds veel last van en vroeg me af hoe het nu met jou gaat.
Hi Rachida, schrikken hè? Veel beterschap! Ik ben nu iets meer dan een half jaar verder en het gaat een stuk beter. In het begin kon ik nauwelijks lopen en snel buiten adem. Nu loop ik kilometers. Het herstel heeft tijd nodig. Afgelopen woensdag had ik weer een controle. Ik moet de steunkousen en de antistollingsmedicatie tot januari gebruiken. Er is nog steeds een beetje resttrombose aanwezig en mijn vaten zijn helaas permanent beschadigd (waarschijnlijk omdat ik er weken mee heb gelopen voordat het ontdekt werd). Van voet tot net iets boven knie heb ik alleen nog last als ik een cardioprogramma op de loopband doe. Dat doe ik niet meer. Mijn been kan die klappen door de beschadiging niet goed ontvangen. Verder heb ik last van mijn been als ik lang zit. Niet erg pijnlijk maar vooral irritant gevoel. Luister goed naar je lichaam wat wel en niet kan. Ik was in het begin ook eigenwijs en dan had ik teveel gedaan en veel pijn als gevolg. Voeten regelmatig hoog leggen helpt al veel.
Hoi Nathalie, bij mij is er net een trombose in mijn knieholte ontdekt, het begon met een rare spierpijn in mijn kuit dat steeds erger werd na paar dagen opgezette kuit en enkel. Meteen naar vaatarts gegaan die een echo van mijn been had gemaakt en daar zag ze de trombose. Ik moest bloedprikken want ze wilt graag de oorzaak weten omdat ik verder niet echt in het rijtje thuishoor. Ook moet ik voor een jaar een steunkous. Na het bloedprikken direct met antistolsel medicijnen begonnen, ik weet nog niet voor lang. Nu eerst 3 weken. Ik woon niet in NL en maak me wel beetje zorgen want die medicijnen zijn heel duur dus hoop niet dat ik het heel lang moet slikken. Hoelang blijft de pijn aanhouden? Ben nu net 2 dagen de bloedverdunners aan het slikken. Het is nog allemaal net gebeurt. Wordt nou alles anders of wordt het weer als voorheen? Groetjes Patricia
Hoi, ik heb 2 maanden geleden een trpmbose gehad in mn kuit, net onder mn knie. Had al een paar weken last van mn been, niet pijnlijk maar irritant. Van de een op de andere dag werd het heel erg pijnljjk, kon amper lopen. Heb het weekend met iboprufen doorgekomen. Maandag naar de huisarts en die stuurde me door naar het ziekenhuis. Moet een steunkous voor ee jaar en waarsch de rest van mn leven bloedevrdunners.
Ik heb dagen waar het goed gaat, geen last heb. En dagen dat het irritant voelt in mn been. Ook heb ik het idee dat het rechts ook zit, maar dw HA zegt dat de kans op een tweede stolsel heel klein is. Al ben ik er niet gerust op.
Het valt me tegen dat het herstel zo lang duurt, en ik ben pas 2 maanden verder….hoe ervaren jullie dat?
Tamara
Hoi Tamara. Ik ben nu bijna twee jaar verder (bijna klachtenvrij, heel heel soms nog irritant gevoel) en moest een jaar lang bloedverdunners. Ik herken het wel bij het herstel dat je goede dagen hebt met weinig last en dagen waar het irritant voelt. Als ze het tweede been ook hebben nagekeken dan is de kans op een stolsel in je andere been klein, zeker wanneer je bloedverdunners gebruikt, maar niet onmogelijk. Ik had dat ook dat ik opeens iets in mijn andere been leek te voelen. Ik was hier zo ongerust over dat ik een extra echo kreeg maar de trombose bleek daar niet te zitten. Het kan natuurlijk geen kwaad om voor beide benen een steunkous te gebruiken als dat fijner aanvoelt. Ik wens je veel sterkte en een goed herstel! Groetjes Nathalie