Nadat wij de 12 weken mijlpaal hebben bereikt gaan we een sprongetje in de tijd maken, althans voor jullie. Zoals sommige van jullie misschien wel weten ben ik namelijk al een tijdje voorbij de 12 weken en weten wij inmiddels het geslacht van onze spruit. Wij hebben er bewust voor gekozen om met 15 weken een geslachtsecho te laten maken. Dit omdat wij gewoonweg steeds nieuwsgieriger werden naar het geslacht en voor ons is het praktischer aangezien wij op zolder alle spullen van onze zoon hebben bewaard.
De dag van de echo, ik ben erg nerveus en kijk er naar uit om onze spruit te gaan zien. Ik zelf heb het idee dat we nog een zoontje gaan krijgen, de mannen in huis denken dat er een klein meisje bij komt. In de ochtend brengen we samen Milan naar school en vanuit school rijden we direct door naar de echopraktijk. In de auto word ik steeds nerveuzer, een soort van gezonde spanning. Ik heb totaal geen voorkeur voor geslacht maar ben al een aantal weken erg zeker dat het een jongetje is. Ik heb zelfs als wat kleren gekocht… Jongens kleren!
We zijn wat vroeg en nemen plaats in de wachtruimte, de zelfde wachtruimte waar ik een aantal jaren geleden ook op het zelfde stoeltje zat. De wachtruimte ziet er nagenoeg nog het zelfde uit. Uit de kamer komen wat mensen gelopen, ik vermoedt ouders en toekomstige opa’s en oma’s. Het duurt nog even voordat we naar binnen mogen, eenmaal binnen komt eerst het praatje vooraf en daarna mag ik gaan liggen. Ze begint met het maken van de echo, kijkt het hele kindje grondig na en neemt overal de tijd voor. Wat kunnen een paar minuten ineens lang duren, ze neemt echt de tijd om het kindje te controleren en ineens zegt ze dat ze het duidelijk heeft gezien. Ze gaat ons het geslacht vertellen, mijn hart gaat tekeer en ik heb ontzettende klamme handen.
Glimlachend lopen we naar buiten. Onze spruit is voor nu helemaal goed gekeurd, was heerlijk bewegelijk en wij weten het geslacht. We moeten dit nog even stil houden want we hebben de opa’s en oma’s uitgenodigd voor taart.. Een gender reveal taart die Milan mag aansnijden om zo met de hele familie er achter te komen wat het geslacht van onze spruit is.
Dit leek zo’n goed idee maar wat vond ik het moeilijk zeg… Ik kreeg veel vragen over het geslacht, familie was aan het gokken en ik moest constant op mijn hoede zijn dat ik me niet zou verspreken. Het moeilijkste was nog wel om het niet tegen Milan te mogen vertellen, je wilt hem overal bij betrekken maar ik was bang dat hij het zou vertellen als hij het eenmaal wist. Waar ik de afgelopen weken vaak heb geroepen dat de tijd voorbij vliegt leek ineens de tijd stil te staan. Het waren een paar moeilijke dagen maar het is ons gelukt, we hebben ons niet versproken!
Zondag ochtend, de familie komt tegen 14:00 uur. Het huis is al opgeruimd, tijd om ons aan te gaan kleden en naar de winkel te gaan om nog even wat boodschapjes te doen. Na het doen van de boodschappen halen we de taart op en nu is het wachten op de familie. Milan vind het zo spannend, hij mag de taart snijden en hoopt op een roze binnenkant. Hij is bang dat een broertje zijn speelgoed gaat afpakken en hoopt daarom op een zusje. De eerste familieleden komen binnen, het zijn Nathalie, haar man en de kinderen. Even later arriveren ook de opa’s en oma’s en dat betekend dat iedereen aanwezig is. We zorgen dat iedereen wat te drinken heeft, roepen Milan en zetten de taart klaar. Dan is daar het moment waar we de afgelopen 5 dagen naar toe geleefd hebben. Het moment om eindelijk aan de opa’s en oma’s te vertellen of ze een kleinzoon of kleindochter krijgen. Ik heb een gek gevoel in mijn buik, zenuwen en ben ontzettend benieuwd naar de reactie van Milan. Ik ben ook alleen maar gefocust op zijn reactie, iedereen kijkt naar hem en dan is daar het moment…
Nu mag iedereen het weten, Milan krijgt een..
Zusje!
Wist jij het geslacht al tijdens jouw zwangerschap? Hebben jullie dit ook op een bijzondere manier bekend gemaakt?
Tot de volgende keer!
Liefs Sandy
Vind het wel leuk zo’n taart, maar wij hebben het gewoon verteld tegen een handvol mensen. De rest van de wereld moest wachten tot de geboorte, soms tot hun grote frustratie ?
Gefeliciteerd trouwens! Belangrijkste is natuurlijk dat het kindje gezond is, maar een meisje erbij zal weer heel anders zijn. Leuk!
Leuk om het op deze manier bekend te maken. Wij hadden het geslacht gewoon aan iedereen vertelt.
Ik vind dit zo’n leuke manier! Wij hebben t gewoon verteld haha..
Aah wat leuk! Gefeliciteerd! Wij hielden het bij Yarah voor onszelf, maar willen het bij ons tweede kindje met een taart bekend maken. Wij willen ook een geslachtsecho, ik ben ook te nieuwsgierig 😉
Wauw wat leuk. Ik zou het een volgende keer ook met een taart doen. Maar ik zou het dan ook zelf niet willen weten tot het aansnijden. Maar die jongenskleertjes, heb je daar het bonnetje nog van? 😉
We wisten het en hebben het ook gewoon verteld…
Gender reveal taart en zo was er toen nog niet of ik had niet door dat het er was 😉
Gefeliciteerd! Wat leuk zeg, een zusje!
Wij hadden het ook gewoon verteld. Hoewel je de taart variant nu steeds vaker ziet. Maar je voorgevoel was dus niet juist. Maar wel leuk hoor een koningskoppel. Gefeliciteerd!
Gefeliciteerd! Leuk hoor, met zo’n taart het de familie en vrienden vertellen. Ik had ook dat soort plannen, maar toen we de echo hadden gehad was ik zó enthousiast dat ik meteen mijn zusje belde om het te vertellen haha.
wat leuk zeg!
Gefeliciteerd