Ik ben zwanger #Deel 2

Een paar minuten blijf ik staan, ik laat het tweede streepje goed op mij in werken. En ineens besef ik het, ik ben zwanger… IK BEN ZWANGER!!

Ik loop stilletjes naar boven zodat ik niet iedereen wakker maak, ga zachtjes op bed zitten en kijk naar het andere kant van het bed. Er gaan twee ogen open, ik laat de test zien en ik krijg een glimlach terug. Ik hoef geen woorden, deze glimlach betekent meer voor mij dan 1000 woorden. Ik krijg een kus en zijn ogen gaan weer dicht. Ik loop weer voorzichtig naar beneden in de hoop dan onze zoon nog even lekker blijft slapen.

Ik plof op de bank neer, neem een hap van mijn broodje maar merk al snel dat ik geen hap door mijn keel krijg. Gauw neem ik een slok drinken en zet het bordje weer op tafel. Ik zit nog steeds met die vakantie in mijn maag en probeer alles even op een rij te zetten. Het enige waar ik aan kan denken is het idee dat het mis kan gaan op vakantie… Hoe ga je daar mee om als het zo zou zijn, je zit in een vreemd land, kent de taal niet en je weet dat de hygiëne niet zoals in Nederland is. Dan nog het idee dat je daar diep ongelukkig zit, je wilt naar huis en naar je eigen vertrouwde omgeving. Hoe ga je zoiets aan je driejarige zoon vertellen als hij graag met mama wil spelen en zwemmen? Oké Sandy, kappen nu… je loopt alweer te ver vooruit. Voor nu mag je genieten van het moment, de vlindertjes in je buik en het dromerige gevoel.

In de dagen die volgen doe ik nog meer testen, dit doe ik vooral omdat ik een stukje zekerheid wil. Ik moet gewoon zeker weten dat het goed zit. Bij de miskraam in december zag ik aan de testen al dat het niet goed zat, ze liepen niet op maar werden lichter. Ik laat er 1 dag tussen zitten in de hoop dat de testen dan een mooi kleurverschil laten zien. Helaas de tweede test die ik doe is lichter dan de eerste, ik zak door de grond en verlies direct alle hoop. Ik voel me direct weer een ellendig, kruip het liefst in bed om er vervolgens pas weer uit te komen als ik me niet meer ellendig voel. Helaas is dat niet mogelijk, het huishouden gaat door en ik moet gewoon naar mijn werk.

Het liefst zou ik direct nog een test doen maar ze zijn op. Ik laat dit niet mijn weekend verpesten, dit mag onze zoon niet merken en daarom zet ik nu de schakelaar uit. Emoties gaan uit, morgen koop ik een nieuwe test om er zeker van te zijn dat het niet goed zit. Morgen mag ik me ellendig voelen, voor nu moet het huis schoon gemaakt worden en wil onze zoon met me spelen.

De volgende ochtend besef ik mij weer dat mijn test er echt niet hoopvol uitziet, ik bedenk mij dat ik 2 dingen kan doen. Ik kan voor ik naar werk ga langs de drogisterij fietsen en op werk een test doen of ik wacht het gewoon af en bespaar mezelf die marteling van die stomme streepjestesten. Ik kies voor het eerste, op werk aangekomen slaat de twijfel toe… is het wel zo verstandig om op werk een test te doen? Wat als deze nog lichter is, blijf je dan op werk of ga je naar huis? Ik probeer te denken maar mijn gevoel overheerst. Mijn gevoel wil dat ik de test doe zodat ik weet waar ik aan toe ben, ik besluit dan ook om direct door te lopen naar het toilet. Na het plassen stop ik de test in het zij vakje van mijn tas, ik verstop het doosje ook in mijn tas en was mijn handen. Ik loop naar de kapstok, hang daar de jas op en zet mijn tas in het kluisje. Voor ik aan het werk ga probeer ik te spieken op de test, in het kluisje is het te donker. Ik kijk goed of er niemand om me heen staat en haal de test uit de tas, leg deze naast de tas neer en kijk er op.

Ongelooflijk, de tweede streep is donkerder. Nadat ik alle hoop al kwijt was blijkt er nu niets aan de hand en ben ik gewoon nog steeds hartstikke zwanger. Ik maak een foto van de test, stuur deze naar mijn vriend en doe de test weer terug in mijn tas. Ik doe het kluisje op slot en loop glimlachend naar mijn werkplek.

Op 1 april doe ik mijn voorlopig laatste test, een Clearblue Digital. Dit zijn voor mij testen die mij duidelijkheid geven. Na de onduidelijkheid die de streepjestesten mij geven ben ik gewoon toe aan het woordje zwanger (of niet zwanger). Ik doe de test en dan begint het wachten… Waar normaal de tijd voorbij vliegt lijkt hij nu stil te staan, het icoontje blijft knipperen en knipperen… Dan is daar eindelijk het verlossende woord ZWANGER. Het staat er echt, ik wacht nog even op de wekenindicator en ook deze verschijnt. Vanaf nu ga ik genieten!

 

Tot de volgende keer!

Liefs, Sandy